O Kαλύτερος Tρόπος Nα Aνάψουμε ‘Eνα Πούρο

Ενώ το να μην κόψει κάποιος σωστά το πούρο του μπορεί να μην επηρεάσει την καπνιστική εμπειρία σε τέτοιο βαθμό ώστε να την αλλοιώσει, το να μην ανάψει κανείς το πούρο του σωστά μπορεί να επηρεάσει προς το χειρότερο την καπνιστική του εμπειρία.
Ποιός είναι λοιπόν ο καλύτερος τρόπος να ανάψουμε ένα πούρο; Ανεξάρτητα από τη μέθοδο που θα χρησιμοποιήσουμε, το προσεκτικό άναμμα θα μας διασφαλίσει καλή καύση και αποφυγή εισχώρησης δυσάρεστων οσμών στο σώμα του πούρου.
Ο στόχος είναι να ανάψουμε το πούρο μας ομοιόμορφα σε όλη την περιφέρεια του ποδιού του (foot), τόσο το εξωτερικό φύλλο καπνού (wrapper) όσο και τα εσωτερικά (binder & filler) ώστε να αποφύγουμε προβλήματα ανομοιόμορφης καύσης. Αρχικά θερμαίνουμε το πόδι του με τη φλόγα χωρίς όμως ποτέ η φλόγα να το ακουμπά. Ετσι αποφεύγουμε να καρβουνιάσουμε το πόδι καθώς οι οσμές του καμένου καπνού μπορεί να οδηγήσουν σε πικρή γεύση. Πρώτα θερμαίνουμε το πόδι περιμετρικά, στεφανιαία δηλαδή, ώστε να ανάψει πρώτα το wrapper και μετά προχωρούμε και στο εσωτερικό. Πολλοί αφού ανάψουν το “στεφάνι” φέρνουν το πούρο στο στόμα τους και παίρνουν τζούρες ενώ έχουν την φλόγα σε απόσταση 3-5 εκατοστά ώστε να ανάψει ολόκληρο. Αυτό ίσως όμως οδηγήσει σε πικρή γεύση στην αρχή. Με λίγη υπομονή παραπάνω όμως μπορεί κανείς να συνεχίσει να “ζεσταίνει” το πόδι μέχρι να ανάψει ολόκληρο (πρώτα το στεφάνι και μετά και το εσωτερικό). Έτσι λοιπόν το πούρο ανάβει πιο “μαλακά” και η πρώτη τζούρα θα είναι σίγουρα λιγότερο πικρή.
Εάν χρησιμοποιούμε αναπτήρα, το καύσιμό του πρέπει να είναι άοσμο (βουτάνιο), ώστε να μην επηρεάσουν οι οσμές του  το πούρο και αλλοιώσουν τα αρώματά του.
Οι επιλογές που έχουμε στην διάθεση μας είναι οι εξής:

1)Αναπτήρας πυρσός (torch):
Ίσως ο πιο συχνός τρόπος. Είναι ουσιαστικά μια μικρή jet μηχανή. Χρησιμοποιεί βουτάνιο υπό πίεση και δημιουργεί μια στενή δέσμη φλόγας. Κυκλοφορούν μοντέλα με μία έως τρεις φλόγες. Πλεονέκτημα τους το γρήγορο και εύκολο άναμμα σε οποιαδήποτε καιρική συνθήκη. Βασικό μειονέκτημα η υπερβολικά υψηλή θερμοκρασία που αναπτύσεται. Ο κίνδυνος είναι να “καρβουνιάσουμε” τον καπνό. Για αυτό το λόγο εάν ανάβουμε με torch προτείνεται να έχουμε τη φλόγα σε απόσταση 3-5 εκατοστών από το πόδι.

2)Αναπτήρας φλόγας:

Καίει βουτάνιο επίσης, αλλά έχει απαλότερη φωτιά από torch, παρόμοια με ένα κλασσικό αναπτήρα. Το πλεονέκτημα του είναι η χαμηλότερη θερμοκρασία που αναπτύσσει, αλλά δεν είναι παντός καιρού.Το γεγονός ότι έχει πιο χαμηλή θερμοκρασία δεν σημαίνει οτι ακουμπάμε την φλόγα στο πόδι του πούρου

3)Σπίρτα (ειδικά μακρύτερα για πούρα αλλά και απλά):

Φτηνή μέθοδος, προσφέρει σχετικά “κρύο” άναμμα, αλλά απαιτεί ιδανικές καιρικές συνθήκες και υπομονή. Πρέπει να έχουμε υπ όψη ότι πρέπει να περιμένουμε 1-2 δευτερόλεπτα ώστε να καεί το θείο που περιέχει η κεφαλή του σπίρτου που έχει έντονη οσμή. Μία παραδοσιακή μέθοδος είναι αυτή των “Τριών Σπίρτων”. Πολύ απλά, χωρίς να κόψουμε το πούρο, ανάβουμε διαδοχικά 3-4 σπίρτα και στριφογυρνάμε το πούρο πάνω από τη φλόγα (πάντα χωρίς να την ακουμπάει). Το πούρο θα ανάψει, και έπειτα κόβουμε. Θέλει λίγη εξάσκηση, αλλά αξίζει τον κόπο να το δοκιμάσει κανείς μία φορά.

4)Φύλλο κέδρου:

Κόβουμε φύλλα κέδρου από κουτιά πούρων σε λουρίδες του μισού-ενός εκατοστού και ανάβουμε την μια άκρη. Σαν μέθοδος έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με τα σπίρτα με τη διαφορά ότι εάν ανάψουμε κομμένο πούρο μπορεί να το αρωματίσει. Είναι θέμα καθαρά γούστου, σε κάποιους αρέσει το άρωμα του κέδρου, ιδιαίτερα στις αρχικές ρουφηξιές, σε άλλους όχι. Κάποιοι θα έλεγαν οτι είναι μια επιτηδευμένη μέθοδος ανάματος

Συνοψίζοντας, όποια μέθοδο και εάν διαλέξετε καλό είναι να προσέξετε στο άναμμα, αφού ένα κακό άναμμα μπορεί να επηρεάσει προς το χειρότερο την καπνιστική σας εμπειρία.

Συντάκτης: Φώτης Σκαρμούτσος